Μπορεί να μην είχε καμία σχέση με τα σημερινά φανάρια και να αποτελούνταν από δυο μόνο χρώματα (πράσινο & κόκκινο), ωστόσο ήταν το πρώτο εγχείρημα τέτοιου τύπου για τον έλεγχο της κυκλοφορίας…
Στα εδάφη του Βικτωριανού Λονδίνου, στη διασταύρωση ανάμεσα στην Great George Street και την Bridge Street, που βρίσκεται κοντά στο Κοινοβούλιο, το έτος 1868 δημιουργήθηκε το πρώτο μέσο ελέγχου της κυκλοφορίας.
Και παρόλο που, όπως καθίσταται εύκολα προφανές, ο λόγος της δημιουργίας του δεν είχε να κάνει με τίποτε άλλο πέρα από τον έλεγχο της κυκλοφορίας - όχι για αυτοκίνητα αλλά - για ποδήλατα, ζωήλατες άμαξες, ιππείς και πεζούς, ωστόσο η χρησιμότητά του ήταν αυτονόητη, δεδομένου πως ορισμένες διασταυρώσεις τότε είχαν γίνει πολύ επικίνδυνες. Μεταξύ αυτών και η συγκεκριμένη, λοιπόν, καθώς μεταξύ των θυμάτων που είχαν χάσει τη ζωή τους εκεί δεν ήταν μόνο πολίτες, αλλά ακόμα και αστυνομικοί.
Μια χειροκίνητη κατασκευή που τη χειριζόταν τροχονόμος
Προφανώς, η συγκεκριμένη εφεύρεση δεν έμοιαζε σε τίποτα με τα σημερινά φανάρια, μιας και η λειτουργία της παρέπεμπε περισσότερο στη γνωστή μας σιδηροδρομική σήμανση, με την κατασκευή να χρησιμοποιείται χειροκίνητα, είτε ανεβαίνοντας (για τη διακοπή της κυκλοφορίας) είτε κατεβαίνοντας (για να δοθεί σήμα στους οδηγούς πως μπορούν να ξεκινήσουν).
Τον χειρισμό, συνακόλουθα, αναλάμβανε να φέρει εις πέρας ο τροχονόμος, ενώ τα χρώματα που χρησιμοποιούνταν ήταν το πράσινο και το κόκκινο, με τη συγκεκριμένη λειτουργία πάντως να συμπληρώνεται από λάμπες αερίου, οι οποίες όμως δεν ήταν και τόσο… ακίνδυνες.
Επικίνδυνο (και) το φανάρι
Το εν λόγω φανάρι, συνεπώς, που στηριζόταν σε έναν στύλο με ύψος 6 μέτρων, μπορεί να δημιουργήθηκε για λόγους ασφαλείας, όμως στην πράξη μόνο ασφαλές δεν ήταν. Αυτό, διότι αφενός οι χρήστες του δρόμου σε αρκετές περιπτώσεις αδυνατούσαν να το κατανοήσουν μπερδεύοντας το περιεχόμενο του κάθε χρώματος, αφετέρου σε κάποιες περιπτώσεις δεν ήταν ορατό με άμεση συνέπεια αρκετοί να το παραβλέπουν.
Σα να μην έφτανε αυτό μάλιστα, οι λάμπες αερίου στο φανάρι ήταν επικίνδυνες για όσους βρίσκονταν από κάτω – και ιδίως για τους χειριστές -, κάτι που αποδείχτηκε περίτρανα ένα μόλις χρόνο (βλ. 1869) ύστερα από την τοποθέτησή του, όταν εξερράγησαν από διαρροή αερίου τραυματίζοντας τον τροχονόμο.
Το αποτέλεσμα; Η συσκευή καταργήθηκε για λόγους ασφαλείας, αφού κρίθηκε πως θα έπρεπε να πραγματοποιηθούν κάποιες βελτιώσεις.
Όσο για το πρώτο επίσημο ηλεκτρικό φανάρι παγκοσμίως, αυτό δεν εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο, αλλά στο Cleveland των ΗΠΑ το 1914.
