Η κυκλοφοριακή συμφόρηση είναι ένα ζήτημα που απασχολεί πολλούς χρήστες των ελληνικών οδικών δικτύων. Ωστόσο μπροστά σε αυτό που συνέβη πριν από 14 χρόνια στην Κίνα δεν είναι τίποτα…
Πολλές φορές έχουμε βρεθεί στη δυσάρεστη θέση να κολλήσουμε στην κίνηση είτε εντός πόλης είτε κατά την επιστροφή μας ύστερα από κάποια «έξοδο», με τις ουρές των χιλιομέτρων σε αρκετές περιπτώσεις να κόβουν την ανάσα.
Στην Κορίνθου-Αθηνών κάτι τέτοιο είναι πολύ σύνηθες, όταν έχουμε να κάνουμε με επιστροφές από την Πελοπόννησο. Αντίστοιχα στην Ανατολική Θεσσαλονίκη, παρόμοια είναι η εικόνα όταν επιστρέφουν οι Θεσσαλονικείς από την Χαλκιδική. Πρόκειται κοινώς για μια διαδικασία, κατά την οποία οι αποστάσεις της μιας ώρας χρειάζονται δυο και τρεις ώρες για να καλυφθούν - μια εικόνα πολύ οικεία για τους εγχώριους εκδρομείς το Πάσχα και το καλοκαίρι.
Ουρά 100 χλμ τον Αύγουστο του 2010 έξω από το Πεκίνο
Ό,τι εικόνα και αν σχηματίζεις, πάντως, από τις ουρές των χιλιομέτρων στα διόδια και από την κίνηση στις ελληνικές πόλεις, δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτό που βίωσαν οι κάτοικοι της Κίνας τον Αύγουστο του 2010, όταν βρέθηκαν μπλεγμένοι στο μεγαλύτερο μποτιλιάρισμα που έχει συμβεί ποτέ.
Συγκεκριμένα, ήταν σε έναν κεντρικό αυτοκινητόδρομο έξω από το Πεκίνο, σε σημείο που ενώνεται η πρωτεύουσα της Κίνας με την επαρχία της Εσωτερικής Μογγολίας, η τοποθεσία εκείνη που διαδραματίστηκε η εν λόγω ιστορία, με εκατομμύρια οδηγούς να εγκλωβίζονται, απόρροια – μεταξύ άλλων – των τεράστιων ποσοτήτων σε κάρβουνο που μετέφεραν τα φορτηγά, κάποιων έργων που πραγματοποιούνταν εκείνη την περίοδο, αλλά και ορισμένων τρακαρισμάτων.
Ακόμα χειρότερα, η κυκλοφοριακή συμφόρηση που δημιούργησε στο τέλος την ουρά των 100 χλμ είχε ως αποτέλεσμα ο ρυθμός της κίνησης να περιοριστεί στο 1 χλμ ανά ημέρα, με αρκετούς οδηγούς να μένουν για μέρες ολόκληρες μέσα στο όχημά τους. Από την πλευρά τους βέβαια οι Αρχές προσπάθησαν να βοηθήσουν όσο μπορούσαν, παροτρύνοντας αρκετά από τα φορτηγά να μπουν μέσα στο Πεκίνο, ώστε να μετριάσουν την κατάσταση, εντούτοις στον απόηχο του συγκεκριμένου γεγονότος χρειάστηκε να περάσουν 12 μέρες μέχρι να επανέλθει η κυκλοφορία σε νορμάλ επίπεδα.
Αισχροκέρδεια και «αρπαχτές»
Το ακόμα χειρότερο της υπόθεσης δε, είναι ότι αρκετοί τότε ήταν οι επιτήδειοι που αποφάσισαν να εκμεταλλευτούν το σπανιότατο αυτό μποτιλιάρισμα για ίδιον όφελος, με κάποιους ντόπιους να πουλάνε διάφορα είδη πρώτης ανάγκης, όπως νερό και τρόφιμα σε τιμές ακόμα και 3 (στο φαγητό) ή 15 (στο νερό) φορές παραπάνω από το κανονικό.
Ενημερωτικά, ο εν λόγω αυτοκινητόδρομος περιλάμβανε στο σύνολο 20 λωρίδες από αμφότερα τα ρεύματα, όμως και πάλι αυτό δεν ήταν αρκετό!
