Υπάρχει το τέλειο εναλλακτικό καύσιμο για φορτηγά;

-Υπάρχουν πλεονεκτήματα - μειονεκτήματα στη χρήση ηλεκτρισμού & υδρογόνου ως καύσιμο
-Ο στόχος είναι να βρίσκουμε σταθμούς ταχείας φόρτισης / 60 χλμ σε όλη την Ε.Ε. (ως το 2030)
-Οι πιο οικολογικές λύσεις bio-LNG & HVO αναπτύσσονται ραγδαία!

Υπάρχουν πλεονεκτήματα - μειονεκτήματα στη χρήση ηλεκτρισμού & υδρογόνου ως καύσιμο

Όσο οι εταιρείες των εμπορευματικών μεταφορών αυξάνουν τις πρωτοβουλίες τουςγια μια κοινωνία με μηδενικές εκπομπές ρύπων και δίχως ορυκτά καύσιμα, τόσο ανεβαίνει ο πήχης των απαιτήσεων αναφορικά με τις επιλογές της βιώσιμης κινητικότητας. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, που η Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία της ΕΕ και η Εθνική Ομάδα Δράσης για το Κλίμα στις ΗΠΑ στοχεύουν στην κλιματική ουδετερότητα έως το 2050, την ίδια ώρα που η Κίνα έχει θέσει ως πλάνο την ουδετερότητα του άνθρακα έως το 2060.
Από εκεί και πέρα, το να εξετάσουμε τον κλιματικό αντίκτυπο κάθε καυσίμου στο περιβάλλον σηκώνει συζήτηση. Αυτό, γιατί η όλη διαδικασία απαιτεί να προσεγγίσουμε την εξέλιξή του από τις πρώτες ύλες μέχρι την… εξάτμιση.
Έτσι, όταν μιλάμε π.χ. για ηλεκτροκίνηση σε ένα φορτηγό με μπαταρία, αντιλαμβανόμαστε πως άλλη είναι η επίδρασή του στο περιβάλλον όταν χρησιμοποιεί ανανεώσιμες πηγές όπως ηλιακή, αιολική ή υδροηλεκτρική ενέργεια και άλλη όταν χρησιμοποιεί ηλεκτρική  ενέργεια που παράγεται από άνθρακα. Στη δεύτερη περίπτωση, ο κλιματικός αντίκτυπος θα είναι μεγαλύτερος.
Αντίστοιχα, στο υδρογόνο, με δεδομένο πως π.χ. το 99 % του υδρογόνου παράγεται με φυσικό αέριο, το αποτύπωμα μπορεί να είναι μεγαλύτερο από αρκετά ορυκτά καύσιμα ακόμα και αν η τεχνολογία παράγει μηδενικές εκπομπές καυσαερίων.
 

Ο στόχος είναι να βρίσκουμε σταθμούς ταχείας φόρτισης / 60 χλμ σε όλη την Ε.Ε. (ως το 2030)

Ο κανονισμός της ΕΕ για τις υποδομές εναλλακτικών καυσίμων (AFIR), ο οποίος θεσπίστηκε το 2023, ορίζει ότι έως το 2030 θα πρέπει να υπάρχουν δημόσια προσβάσιμοι σταθμοί ταχείας επαναφόρτισης για φορτηγά ανά 60 χιλιόμετρα στους κύριους αυτοκινητόδρομους της Ευρώπης.
Παράλληλα, στοχεύει στη δημιουργία ενός δικτύου ανεφοδιασμού υδρογόνου με σταθμούς ανά 200 χιλιόμετρα - τόσο για τα επιβατικά αυτοκίνητα όσο και για τα φορτηγά - από το 2030 και μετά -, ενώ όσον αφορά το υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG), το δίκτυο ανεφοδιασμού στην Ευρώπη συνεχίζει να αναπτύσσεται, ξεπερνώντας πέρυσι τους 700 σταθμούς (από μόλις 250 το 2020), με τις εκτιμήσεις να κάνουν λόγο για πάνω από 2.000 σημεία μέχρι το 2030.
Επιπλέον, οι επενδύσεις μεγάλης κλίμακας στην παραγωγή υδρογόνου συνεχίζουν να επιταχύνονται, με το Συμβούλιο Υδρογόνου να εκτιμά ότι ο αγωγός έργων ξεπερνά πλέον τα 1.400 έργα παγκοσμίως.
 

Οι πιο οικολογικές λύσεις bio-LNG & HVO αναπτύσσονται ραγδαία!

Την ίδια ώρα νέα εργοστάσια παραγωγής βιολογικού υγροποιημένου φυσικού αερίου (bio-LNG) βρίσκονται υπό κατασκευή στη Σουηδία και τη Γερμανία, ενώ η παγκόσμια παραγωγή υδροεπεξεργασμένου φυτικού ελαίου HVO συνεχίζει να αυξάνεται με φρενήρεις ρυθμούς. Να υπενθυμίσουμε εδώ πως το HVO μπορεί να παράγεται από βιώσιμα φυτικά έλαια, μαγειρικό λάδι, λίπος κλπ.
Ωστόσο, αν θέλουμε να εξετάσουμε την κλιματική του επίδραση σε όλο της το φάσμα, θα πρέπει να συνυπολογίσουμε τις συνέπειες που θα έχει η παραγωγή του στην αποψίλωση των δασών, στη γεωργία και στην παραγωγή τροφίμων.
Πάνω σε όλα αυτά, ο Διευθυντής Περιβάλλοντος και Καινοτομίας της Volvo, Lars Mårtensson, δήλωσε πως: «Δεν υπάρχει καμία λύση που θα επιτρέψει από μόνη της σε ολόκληρη τη βιομηχανία μεταφορών να απαλλαγεί από τις ανθρακούχες εκπομπές. Αντίθετα, βλέπουμε μια σειρά από εναλλακτικά καύσιμα που είναι διαθέσιμα και αναπτύσσονται, το καθένα με τα δικά του πλεονεκτήματα και αδυναμίες. Το κλειδί είναι να αξιολογήσουμε το καθένα και να δούμε ποιο είναι το καταλληλότερο».
Για πολλές εταιρείες, πάντως, η καλύτερη δυνατή λύση θα εξαρτηθεί από ποικίλους παράγοντες όπωςη γεωγραφία, η διαθεσιμότητα πρώτων υλών, η υποδομή, αλλά και οι δικές τους λειτουργικές απαιτήσεις.