Πιέζει η IRU, ώστε να επιτευχθεί άμεσα συμφωνία γύρω από τις διαστάσεις & το μικτό βάρος των βαρέων επαγγελματικών οχημάτων.
Την ίδια ώρα, εξαιτίας των διαδοχικών καθυστερήσεων, επιβραδύνεται η μετάβαση στη βιώσιμη κινητικότητα.
Οι τεχνολογίες ηλεκτροκίνησης & υδρογονοκίνησης καθιστούν απαραίτητη την αλλαγή των υφιστάμενων ορίων.
Φήμες κάνουν λόγο για συμφωνία μέχρι το τέλος του 2025.
Δεν είναι μυστικό πως, με την ενεργειακή μετάβαση να βρίσκεται στην κορυφή της ατζέντας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι πρωτοβουλίες και οι προτάσεις όλων των ενδιαφερόμενων μερών γύρω από τα μείζονα ζητήματα που σχετίζονται με τη βιώσιμη κινητικότητα όλο και θα πληθαίνουν.
Την ίδια ώρα, εξαιτίας των διαδοχικών καθυστερήσεων, επιβραδύνεται η μετάβαση στη βιώσιμη κινητικότητα
Ακόμη κι έτσι, όμως, η μετάβαση προς τη βιώσιμη κινητικότητα έχει να διασχίσει μια σειρά από σκοπέλους, καθώς οι καθυστερήσεις στις συζητήσεις του Συμβουλίου της ΕΕ εμποδίζουν την πρόοδο πάνω σε ένα ζήτημα που είναι νευραλγικό για τους στόχους της «Γηραιάς Ηπείρου» όσον αφορά στο κλίμα, την ανταγωνιστικότητα και τη συνδεσιμότητα των οχημάτων.
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εξάλλου έχει ήδη υιοθετήσει τη συγκεκριμένη θέση, πράγμα που συνεπάγεται πως η γενική προσέγγιση του Συμβουλίου είναι πλέον το μόνο πράγμα που απομένει προκειμένου να ξεκινήσουν οι τριμερείς διαπραγματεύσεις και να επιτευχθεί συμφωνία.
Οι τεχνολογίες ηλεκτροκίνησης & υδρογονοκίνησης καθιστούν απαραίτητη την αλλαγή των υφιστάμενων ορίων
Από εκεί και πέρα, βέβαια, δε θέλει και πολύ μυαλό για να κατανοήσει κανείς το γιατί το βάρος & διαστάσεις των λεωφορείων (αστικών, υπεραστικών & τουριστικών) και των φορτηγών δε συνάδουν προς το παρόν με τα εναλλακτικά καύσιμα όπως είναι π.χ.
η ηλεκτροκίνηση και
η υδρογονοκίνηση. Η απάντηση λοιπόν είναι πως τέτοιου είδους οχήματα χρειάζονται να αυξήσουν τα όριά τους, για να αντισταθμίσουν τα πολύ βαριά συστήματα μπαταριών και υδρογόνου. Κι αυτό, διότι σε διαφορετικό ενδεχόμενο η εμπορική τους αξιοποίηση θα παραμείνει σε μειονεκτική θέση σε σύγκριση με τα συμβατικά οχήματα, καθυστερώντας προφανώς την ενεργειακή μετάβαση.
Στο ίδιο πλαίσιο δε, εκτιμάται πως στα οχήματα μεγαλύτερης χωρητικότητας θα πρέπει να επιτραπούν οι διασυνοριακές υπηρεσίες μεταξύ των κρατών μελών που συναινούν, αφού η άδεια χρήσης μέσων μεταφοράς μεγαλύτερου μήκους σύμφωνα με το EMS (European Modular System), θα περιόριζε τις εκπομπές CO2 κατά το ένα τρίτο, μειώνοντας ταυτόχρονα την κυκλοφοριακή συμφόρηση και τα έξοδα.
Φήμες κάνουν λόγο για συμφωνία μέχρι το τέλος του 2025
Από την πλευρά της βέβαια η διευθύντρια
της IRU στην Ευρωπαϊκή Ένωση, Raluca Marian, φρόντισε να παρουσιάσει όλες τις προεκτάσεις της συγκεκριμένης πρωτροβουλίας, τονίζοντας πως:
«Αυτή η αναθεώρηση δεν αφορά μόνο στις οδικές μεταφορές. Αφορά στην αύξηση της αποδοτικότητας & της οικολογικής συνείδησης όλων των αλυσίδων κινητικότητας και logistics σε ολόκληρη την ΕΕ. Οι ανησυχίες των κρατών μελών σχετικά με τις υποδομές μπορούν να αντιμετωπιστούν με μια σταδιακή προσέγγιση, εξάλλου οι φόβοι για μια αντίστροφη μετατόπιση των μεταφορικών μέσων είναι άστοχοι. Κι αυτό, διότι η εφοδιαστική αλυσίδα λειτουργεί μόνο όταν όλες οι μέθοδοι μεταφοράς αλληλοσυμπληρώνονται, όχι όταν αντιπαρατίθενται».
Σε κάθε περίπτωση πάντως, η επίτευξη συμφωνίας μοιάζει να βρίσκεται σε περίοπτη θέση στις λίστες δράσης όλων των εμπλεκόμενων φορέων, με τα μέχρι στιγμής δεδομένα μάλιστα να κάνουν λόγο για πιθανή συμφωνία μέχρι το τέλος του 2025 – στο πλαίσιο των λύσεων που προάγονται γύρω από την οικονομική ανταγωνιστικότητα, αλλά και την ανθεκτικότητα των ευρωπαϊκών μεταφορών.