Επιβαρύνσεις του αρχικού κόστους κατασκευής κατά 1,2 δις ευρώ, καθυστερήσεις στην υλοποίηση και τελικό αποτέλεσμα μικρότερο σε μήκος, καταγράφει η έκθεση –κόλαφος- του Ελεγκτικού Συνεδρίου για 3 ελληνικούς οδικούς άξονες!
Πραγματικά απογοητευτικά είναι –για ακόμη μια φορά- τα στοιχεία που αποκαλύπτει μια νέα διεθνής έρευνα αναφορικά με τις διαδικασίες που ακολουθήθηκαν σε μεγάλα κατασκευαστικά έργα στην Ελλάδα.
Πιο συγκεκριμένα, η ειδική έκθεση με τίτλο «Συμπράξεις Δημοσίου – Ιδιωτικού τομέα στην ΕΕ: Πολλαπλές αδυναμίες και περιορισμένα οφέλη» που συνέταξε το Ευρωπαϊκό Ελεγκτικό Συνέδριο κάνει ειδικές αναφορές στην κατασκευή τριών μεγάλων οδικών αξόνων της χώρας, του αυτοκινητόδρομου E65, της Ολυμπίας Οδού και του Μορέα, για τους οποίους εκτιμά πως υπήρξε συνολική –επιπλέον- επιβάρυνση της τάξης των 1,2 δις ευρώ εξαιτίας καθυστερήσεων στην κατασκευή τους (από 37 έως 52 μήνες). Το γεγονός αυτό, πέραν των καθυστερήσεων, οφείλεται και στην επαναδιαπραγμάτευση των συμβάσεων, που κρίθηκε αναγκαία λόγω μείωσης των εσόδων από τα διόδια, δεδομένης της οικονομικής κρίσης.
Όλα τα παραπάνω είχαν ως αποτέλεσμα να αυξηθεί κατά 36% η συνολική δαπάνη κατασκευής ανά χιλιόμετρο για τις τρεις «ΣΔΙΤ» (Συμπράξεις Δημοσίου – Ιδιωτικού Τομέα) ενώ την ίδια στιγμή, σε δύο από τους οδικούς άξονες, τα έργα τελικά αφορούσαν τελικά μικρότερες αποστάσεις από ότι είχε αρχικά σχεδιαστεί.
Σε ότι αφορά στον E65, η έκταση των έργων μειώθηκε κατά 55% με το κόστος ανά χιλιόμετρο να αυξάνεται ωστόσο κατά 47%. Αυτό είχε ως συνέπεια την επιπλέον επιβάρυνση των φορολογούμενων κατά 413 εκ. ευρώ σε σχέση με τον αρχικό προϋπολογισμό ενώ το κόστος κατασκευής ανήλθε στα 20,2 εκ. ευρώ ανά χιλιόμετρο οδοστρώματος! Αντίστοιχη –ή και χειρότερη- είναι η κατάσταση για τον οδικό άξονα της Ολυμπίας Οδού όπου, η έκταση των έργων μειώθηκε κατά 45% ωστόσο, το κόστος ανά χιλιόμετρο αυξήθηκε κατά 69%! Συνολικά, η επιπρόσθετη επιβάρυνση ήταν της τάξης των 678 εκ. ευρώ. Τέλος, σε ότι αφορά στον αυτοκινητόδρομο Μορέα, το κόστος ανά χιλιόμετρο αυξήθηκε κατά 16% σε σχέση με τον αρχικό προϋπολογισμό, με τους φορολογούμενους να επιβαρύνονται επιπλέον κατά 84 εκ. ευρώ.
Η αρμόδια επιτροπή του Ευρωπαϊκού Ελεγκτικού Συνεδρίου κατέληξε, μεταξύ άλλων, στα παραπάνω συμπεράσματα εξετάζοντας 12 ΣΔΙΤ που συγχρηματοδοτήθηκαν από την ΕΕ στην Ελλάδα, τη Γαλλία, την Ιρλανδία και την Ισπανία στους τομείς των οδικών μεταφορών και των επικοινωνιών, συνολικού κόστους της τάξης των 9,6 δις ευρώ.
Τα συνολικά 12 έργα στις προαναφερθείσες 4 χώρες, αφορούσαν στην περίοδο 2000 – 2014, με την συμμετοχή της ΕΕ να ανέρχεται στο 70% της συνολικής δαπάνης.
Εξ αυτών, η Ελλάδα ήταν ο μεγαλύτερος αποδέκτης συνεισφορών της ΕΕ για έργα ΣΔΙΤ, λαμβάνοντας το 59% του συνολικού ποσού για όλη την ΕΕ(!), δηλαδή 3,3 δις ευρώ.
Στα βασικά συμπεράσματα τέλος της σχετικής έκθεσης του Ευρωπαϊκού Ελεγκτικού Συνεδρίου αναφέρεται πως: «… Οι συμπράξεις δημοσίου – ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ) εμφανίζουν πολλαπλές αδυναμίες και αποφέρουν περιορισμένα οφέλη» για να υπογραμμιστεί παράλληλα «… (οι ΣΔΙΤ) δεν μπορούν να θεωρούνται οικονομικά βιώσιμη επιλογή για την κατασκευή έργων δημόσιων υποδομών».