Έρευνα: Είναι η αυτονομία το μεγαλύτερο «αγκάθι» της ηλεκτροκίνησης;

Βάσει ερευνών, οι συγκεκριμένες ανησυχίες δεν επαληθεύονται στην πράξη

Είναι δικαιολογημένος, όμως, όλος αυτός ο προβληματισμός; Να το θέσουμε απλά: τα νούμερα αυτά καθαυτά, δε δικαιολογούν αυτήν την προσέγγιση. Κι εξηγούμαστε…
Βάσει πρόσφατων ερευνών & μελετών, λοιπόν, έχει υπολογιστεί πως το 70% των φορτηγών που διανύουν μεγάλες αποστάσεις στην Ευρώπη, στην πραγματικότητα διασχίζουν λιγότερα από 500 χλμ. την ήμερα, γεγονός που καταδεικνύει ότι προφανώς θα μπορούσαν άνετα να αντικατασταθούν με ηλεκτρικά.
Πολλώ δε μάλλον, εφόσον λάβουμε υπόψη πως π.χ. το 60% των φορτηγών στη Γερμανία θα μπορούσε να αντικατασταθεί με ένα ηλεκτρικό φορτηγό που θα λειτουργούσε με μία μόνο ολονύκτια φόρτιση π.χ. στην αποθήκη σπιτιού.
 

Σε συνδυασμό με τα υποχρεωτικά διαλείμματα & την επαναφόρτιση, ουσιαστικά δεν υπάρχει καμιά διαφορά

Συνεπώς, αν προκύπτει ένα πόρισμα από τα παραπάνω, αυτό είναι πως το ζήτημα της (επαρκούς ή ανεπαρκούς) αυτονομίας στα φορτηγά, είναι ένα θέμα περισσότερο ψυχολογικής παρά πρακτικής φύσεως. Τουτέστιν, από τη στιγμή που οι στόλοι έχουν συνηθίσει εδώ και δεκαετίες να δουλεύουν με οχήματα που βγάζουν π.χ. 1.000 χλμ. με ένα μόνο γέμισμα, το ενδεχόμενο πλέον μιας πλήρους φόρτισης που εξασφαλίζει γύρω στα 400 – 500 χλμ προκαλεί αναστολές στους ιθύνοντες τον κλάδο.
Μόνο που στην πράξη, δεν έχουμε να κάνουμε με κάποια δραματική απόκλιση από τα τετριμμένα. Όχι μόνο γιατί τα 400 – 500 χλμ (δίχως προσαυξήσεις) ενδέχεται να αποτελούν μια πολύ συνηθισμένη καθημερινή απόσταση για την πλειοψηφία των επαγγελματικών μεταφορών, αλλά κι επειδή, εφόσον προσθέσουμε στην εξίσωση τα υποχρεωτικά (με βάση το νόμο) διαλείμματα των 45 λεπτών, αντιλαμβάνεται κανείς πως κατά τη διάρκεια μιας στάσης ο οδηγός θα μπορούσε να επαναφορτίσει το όχημα, επεκτείνοντας έτσι τη – συνολική – εμβέλειά του ακόμα και στα 1.000 χλμ.  σε μια διαδρομή (σ.σ.  άλλωστε ούτε τα συμβατικά φορτηγά βγάζουν πάνω από 400 χλμ. δίχως στάση για διάλειμμα).    
Καταλήγοντας, δεδομένου πως οι δημόσιες υποδομές φόρτισης συνεχίζουν να βελτιώνονται, με αποτέλεσμα να καθίσταται ευκολότερο για τα ηλεκτρικά φορτηγά να επαναφορτίζονται κατά τη διάρκεια της βάρδιας τους, τα τελευταία προβλέπεται πως θα μπορούν προσεχώς να καλύπτουν όλο και μεγαλύτερες αποστάσεις πέραν της εμβέλειάς τους.
 

Με σωστό πλάνο ο fleet manager βγαίνει κερδισμένος τόσο περιβαλλοντικά, όσο και στην τσέπη

Από εκεί και πέρα, όπως προαναφέρθηκε, στον τομέα των logistics ένα μεγάλο σκέλος της δουλειάς σχετίζεται με τον σωστό προγραμματισμό. Δεν το λέμε εμείς, τα ερωτήματα που έχει να απαντήσει ο ίδιος ο διαχειριστής στόλου το λένε. Τέτοια είναι π.χ. οι διαδρομές που εκτελούνται, οι αποστάσεις που καλύπτονται, το ωφέλιμο φορτίο των οχημάτων, οι τοποθεσίες των στάσεων, οι ευκαιρίες για φόρτιση κ.ο.κ.
Λαμβάνοντας υπόψη αυτά και άλλα τόσα, λοιπόν, ο fleet manager μπορεί πραγματοποιώντας μια προσομοίωση που να περιλαμβάνει την ηλεκτρική αυτονομία συνδυαστικά με την ανάλυση της διαδρομής, να βρει το τέλειο όχημα που θα του επιτρέψει να πραγματοποιήσει την ενεργειακή μετάβαση άμεσα.
Ακόμα περισσότερο, μέσα από μια τέτοια προσέγγιση, μπορεί να βγει κερδισμένος αποκομίζοντας όλα τα πιθανά οφέλη της ηλεκτροκίνησης, ήτοι το χαμηλό κόστος καυσίμου, τις μηδενικές εκπομπές ρύπων και τον καλύτερο σχεδιασμό ως προς π.χ. το μέγεθος των μπαταριών που χρειάζεται – μιας και η μεγαλύτερη αυτονομία πάει πακέτο με τις μεγαλύτερες μπαταρίες, κανόνας που συνειρμικά μεταφράζεται σε μικρότερο ωφέλιμο φορτίο…